Γεροντικόν

Είπε Γέροντας: "¨Μη συμφωνείς με κάθε λόγο και μη συγκατατίθεσαι. Αργά να πιστεύεις και γρήγορα να αποδεικνύεσαι αληθινός"

"Υπήρχεν ένας Ρώσος Αγιορείτης ασκητής, που τα πόδια του έτρεχαν πύον και αίμα, αλλά ούτε φάρμακα έπαιρνε, ούτε άλλην περιποίησιν δια την ασθένειάν του εδέχετο.
- Εγκώ ,έλεγε, είμαι μοναχός. Εγκώ πρέπει υποφέρει".

Ο αββάς Πέτρος είπε: "Ρώτησα τον Γέροντα τι είναι φόβος Θεού" και μου απάντησε: " Ένας άνθρωπος που συμφωνεί με τη γνώμη κάποιου, ενώ είναι απών ο Θεός, αυτός δεν έχει μέσα του τον φόβο του Θεού".

"Ένας Πνευματικός Εξομολόγος, ονόματι Βενιαμίν, όταν ήρχετο ο εξομολογούμενος και αυτός ησχολείτο περί τα αλλότρια και κατέκρινεν τον αδελφόν του, τον εδίωκεν, έως ότου συμμορφωθή και αλλάξη τακτικήν".

[Κοτσώνη Ιωαννικιου, Αρχιμ., Αθωνικόν Γεροντικόν, Θεσσαλονίκη 2004, σελ. 287].

Ηρωτήσαμε γέροντα μοναχόν τι κάμνει, πώς περνά και μας απάντησε: "Καταργούμε τον τόπον" [Κοτσώνη Ιωαννικίου, Αρχιμ. Αθωνικόν Γεροντικόν, Ι.Η. Άγ. Γρηγορίου του Παλαμά, Θεσ/νίκη 2004, σελ. 434]

"Αυτός που μπαίνει στο εργαστήρι του μυροπώλη, ακόμη κι αν δεν αγοράσει τίποτε, οπωσδήποτε παίρνει κάτι από την ευωδιά" [Το Μέγα Γεροντικόν, τόμος Α΄, Ι.Η. Το Γενέσιον της Θεοτόκου, Θεσ/νίκη 2000, σελ. 153].

Kάποτε ο Αββάς Αντώνιος έλαβε γράμματα του βασιλέως Κωνσταντίνου, δια να έλθη εις την Κωνσταντινούπολιν. Και εσκέπτετο τι να κάμη. Λέγει λοιπόν εις τον Αββάν Παύλον τον μαθητήν του: "Οφείλω να υπάγω;" Και του λέγει: "Εάν υπάγης, Αντώνιος θα λέγεσαι. Εάν δεν υπάγεις, Αββάς Αντώνιος" [Το Γεροντικόν, Απ. Βαρνάβας, Αθήνα 1966, σελ. 14].

Πληροφόρησαν έναν μοναχό ότι πέθανε ο πατέρας του κι αυτός είπε σε αυτόν που του το ανήγγειλε: "Σταμάτα να βλαστημάς, γιατί ο πατέρας μου είναι αθάνατος" [Το Μέγα Γεροντικόν, τόμος Α΄, Ι.Η. Το Γενέσιον της Θεοτόκου, Θεσ/νίκη 2000, σελ. 159]

Ρώτησαν κάποτε τον αββά Σιλουανό: "Τι είδους ασκήσεις έκανες, πάτερ, για να αποκτήσεις τη φρόνηση αυτή;" Και αποκρίθηκε: "Ποτέ δεν άφησα στην καρδιά μου λογισμό που παροργίζει τον Θεό"

[Το Μέγαν Γεροντικόν, τόμος Γ΄, Ι.Η. Γενέσιον της Θεοτόκου, Πανόραμα Θεσ/νίκης, 1997, σελ. 317].

"Άλλοτε πάλι από την Κερασιά ο Γέροντας είχε πάει με τον υποτακτικό του Αβραάμ ψηλά στον Άθωνα για κάτι χρειαζούμενα ξύλα. Αφού έκοψαν αρκετά, άπλωσε το σχοινί, τα στοίβαξε και λέει στον Πατέρα Αβραάμ να τα φορτωθή. Εκείνος παραξενεύτηκε, γιατί ήταν πολλά - ούτε τέσσερα ζώα δεν θα μπορούσαν να τα μεταφέρουν - , αλλά πίστευε στην αγιότητα του Γέροντά του και κάθισε να τα φορτωθή. Ο Χατζη-Γεώργης σταύρωσε το φορτίο και βοήθησε τον Αβραάμ να σηκωθή. Έλεγε δε αργότερα ο ίδιος:"Λες και είχα στην πλάτη μου ένα ελαφρό πάπλωμα"[Γέροντος Παισΐου Αγιορείτου, Ο Γέρων Χατζη-Γεώργης ο Αθωνίτης, Ι.Η. Ιωάννης ο Θεολόγος, Σουρωτή Θεσ/νίκης, 1996, σελ. 43].

Είπε άγγελος Κυρίου σε έναν μοναχό: "Αββά, ο Θεός αναπαύτηκε πολύ με την άσκησή σου και με έπεμψε να σου δώσω αυτόν τον χαιρετισμό".
Και ο άνθρωπος του Θεού απάντησε: "Κοίταξε, λάθος κάνεις, σε άλλον πρέπει να σε έστειλε, εγώ αμαρτωλός ειμί".

Ένας αδελφός είπεν εις τον Αββάν Θεόδωρον: "Ειπέ μου λόγον ωφέλιμον, διότι χάνομαι".

Και μετά δυσκολίας του είπεν: "Εγώ κινδυνεύω, και τι έχω να σου πω ειπώ;" [Γεροντικόν].

"Προσευχή είναι πραότητος και αοργησίας βλάστημα" [Αββάς Νείλος].

Άκουσα πολλές φορές τον μακαριστό γέροντα Ιωσήφ τον Βατοπεδινό να μας λέγει:

" Η Κυρία Θεοτόκος ασφαλώς δεν είναι πανταχού παρούσα, αλλά τρέχει γρήγορα".
 

Διαβάζω στο Γεροντικό: "Ο θαυμάσιος ησυχαστής Βαρνάβας δεν είχε δωμάτιον, ούτε άλλα προσωπικά του είδη. Τας περισσότερας φοράς ανεπαύετο εις μίαν γωνίαν του αρχονταρικίου...".
Ω ξενιτεία ηγιασμένη και λαμπροφόρα!!!Κοιτάζω τον υπολογιστή μου τώρα που γράφω...ο υπολογιστής ΜΟΥ σκέπτομαι...και μειδιώ...!!!