ΛΑΛΕΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΗΡΙΟΝ ΚΑΙ ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΑΙ ΣΟΥ ΑΚΟΥΟΥΣΙΝ:
Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς τονίζει ότι ο Σταυρός είναι "η της αμαρτίας κατάργησις". Όλοι οι χριστιανοί είμεθα σταυροφόροι και σταυρωτές! Και ακολούθως, όσο περισσότερο συνειδητοποιούμε ότι σταυρώνουμε τους αδελφούς μας τόσο περισσότερο σταυροφόροι μεταποιούμαστε, διότι ακολουθούμε χριστοκεντρικά και αγιολογικά το παράδειγμα της Εκκλησίας μας, το Σταυρικό παράδειγμα, το συνάμα ανθρώπινο και εκκλησιοκεντρικό και Αναστάσιμο. Σταυρωτής και σταυρούμενος, σταυρούμενος και σταυρωτής, Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον ημάς τους Σταυρωτές Σου!
"Η καταστροφή υπήρξε γενική. Εν αρχή αι οικίαι και τα καταστήματα ελεηλατούντο υπό των τακτικών και ατάκτων Τούρκων. Ακολούθως ετίθετο πυρ και το έργον επεσφραγίζετο μεταβαλλομένων των πάντων εις σωρόν ερειπίων. Μεταξύ των χιλιάδων κτιρίων τα οποία εγένοντο παρανάλωμα του πυρός συγκαταριθμούνται ο Μητροπολιτικός Ναός, ο Άγιος Γεώργιος, η Αγία Φωτεινή, η αγία Αικατερίνη, ο άγιος Νικόλαος, ο άγιος Τρύφων, ο ναός της Ευαγγελίστριας, όλαι αι Καθολικαί εκκλησίαι, αι Ελληνικαί σχολαί, το Ομήρειον Παρθεναγωγείον, όλα γενικώς τα σχολεία, τα προξενεία Γαλλίας, Αγγλίας, Αμερικής και τα ταχυδρομεία..."
"Οι Κεμαλικές θηρωδίες που ακολούθησαν δεν είχαν προηγούμενο. Ο Ελληνικός πληθυσμός συγκεντρώνεται γύρω από το ναό της Αγίας Φωτεινής. Πολλοί πέφτουν στη θάλασσα με την ελπίδα να σωθούν στα ξένα πλοία. Ο τουρκικός όχλος πανηγυρίζει και επιτίθεται κατά των Ελλήνων. Πυροβολισμοί ακούγονται συνεχώς και τα πτώματα των χριστιανών γεμίζουν τους δρόμους. Όλοι τρέχουν αλαφιασμένοι, πανικόβλητοι, να σωθούν, να ξεφύγουν..."[Λυκούδη Δ., Ο Σμύρνης Χρυσόστομος στο συλλογικό "Βίος Αβίωτος", Αθήνα 2014, σελ. 67-68].
"Τη φοβερή φωτιά, που άρχισε την 31ην Αυγούστου, συνόδευσαν οι μαζικές σφαγές των Ελλήνων και επίσης των Αρμενίων. Ξεκίνησε από την αρμενική συνοικία και αμέσως κάλυψε σχεδόν όλη την πόλη, ενώ την ίδια στιγμή τα πληρώματα των συμμαχικών πλοίων που βρίσκονταν στο λιμάνι της Σμύρνης παρακολουθούσαν την καταστροφή χωρίς να επεμβαίνουν. Ο Τούρκος διοικητής Νουρεντίν μπέης έδωσε διαταγή στις 3 Σεπτεμβρίου για αναχώρηση του χριστιανικού πληθυσμού μέσα σε μια εβδομάδα. Η διαταγή εξαιρούσε τους άντρες μεταξύ 18 και 45 ετών, μέχρι να τελειώσουν οι εχθροπραξίες. Ήταν ουσιαστικά μια εντολή για συνέχιση των σφαγών και της λεηλασίας της πόλης. Το πανικόβλητο πλήθος συγκεντρωνόταν στην προκυμαία για να σωθεί με διαφυγή, πιστεύοντας στη βοήθεια των συμμαχικών πλοίων".[Διαμαντή Αποστόλου, Η Καταστροφή της Σμύρνης, στο συλλογικό "Σμύρνη, Μικρασία, Αθήνα 2006, σελ. 107-116].