ΛΑΛΕΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΗΡΙΟΝ ΚΑΙ ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΑΙ ΣΟΥ ΑΚΟΥΟΥΣΙΝ:
"Είχαν να λένε οι Πατέρες για έναν μοναχό, ο οποίος δεν ήταν συνεπής προς τα μοναχικά του καθήκοντα. Λίγο πριν ξεψυχήσει ήταν χαρούμενος! Και όταν απορημένοι οι Πατέρες τον ρώτησαν από που αντλεί αυτή τη χαρά, εκείνος απάντησε:¨Στη μοναχική μου ζωή δεν έκρινα κανέναν. ΄Ετσι, σύμφωνα με τον Καινοδιαθηκικό λόγο και ο Θεός δεν θα κρίνει την αμαρτωλότητά μου!!¨Τέτοια παρρησία έχουν όσοι αποφεύγουν την κατάκριση!
Αρχικά, για να ¨δουλέψεις¨ στον αγώνα κατά της κατάκρισης και καταλαλιάς, προσπάθησε να αποφεύγεις τα πολλά λόγια. Δεν έγραφαν τυχαία οι γέροντες ¨Φεύγε και σώζου¨.
"Ο περίφημος παπά-Διονύσιος των Καρτσωναίων κάποτε συνεβούλευε τον μοναχόν Δανιήλ λέγων: - Παιδί μου, απ΄όσα ακούς εις βάρος άλλου να μη πιστεύης τίποτε και από όσα βλέπεις τα μισά. Και ούτε τα μισά, διότι πολλοί κάνουν τον σαλόν. Μη κατακρίνης."
[Αθωνικόν Γεροντικόν]
"Καρποφόρον αρετών την ψυχήν μου ανάδειξον, τους ακάρπους λογισμούς μου Παρθένε διώκουσα, και τας συμπνιγούσας με, προρίζους τέμνουσα ακάνθας, της αμαρτίας Πανάχραντε" [Παρακλητική, Κανών της Κυρίας Θεοτόκου, ήχος Α΄, Τετάρτη πρωί].
Ζητάμε από την Κυρία Θεοτόκο να καρποφορήσει την καρδιά και τη διάνοιά μας! Μην έχεις απαιτήσεις από τον Ουρανό εάν έχεις κρίσεις πολλές επάνω σου. Να μάθουμε να μην κρίνουμε, άνθρωποι είμεθα όχι θεοί, ΑΝ-θρωποι!
"Με τον πολύν ύπνο παχύνεται ο νους μας" έλεγε ένας μοναχός.
Με τον πολύν ύπνο παχύνεται η αντιληπτική μας πνευματική δυνατότητα, παχύνεται η διακριτική μας τάση, κρίνουμε ευκολότερα, χοϊκότερα, πλέον αναίσχυντα, επαίσχυντα. Να απομακρύνουμε την κατάκριση από μέσα μας και από τη γλώσσα μας...