Στάχυα Αλόγων λόγων

ΜΑ.,ΜΑ. Θεολογίας, Υπ. Δρος Παν/μίου Αθηνών

 «Χώρες του ήλιου και δεν μπορείτε να αντικρίσετε τον ήλιο. Χώρες του ανθρώπου και δεν μπορείτε να αντικρίσετε τον άνθρωπο». Αδυνατώ , αδυνατώ μονολογώ να κατανοήσω και να αφουγκραστώ το μεγαλείο και την αμφισημία της ιδιαιτερότητας του ανθρώπου.

 Και αναπόφευκτα , με τρόπο σιωπηλό και διακριτικό –ως επακόλουθο της επευχόμενης διάκρισης που εν δυνάμει συνέχει την αδιακρισία μου – επιχειρώ να εγκλιματιστώ στον κοινωνικό μου περίγυρο , επιθυμώ χρόνια τώρα να δυνηθώ να αγαπήσω και να αγαπηθώ…

« Δε μ΄ενοχλεί ο λαός , μ ΄ενοχλεί αυτό το αφάνταστο προστύχεμα που προοδεύει ολοένα και αποβλακώνει το λαό» θα καταθέσει γλαφυρά ο ποιητής Σεφέρης. Αυτή η συμπόρευση και αλληλουχία προσώπου και προσωπείου , εγώ και εκείνου , ταυτοπροσωπίας και ετεροπροσωπίας , «υποκειμενικής και αντικειμενικής θεολογίας », ως θα έλεγε ο μεγάλος Χέγκελ. Αδυνατώ μονολογώ να κατανοήσω το περίσσευμα της αθλιότητας που αναδύεται και αναπτύσσεται με γεωμετρικούς ρυθμούς ολοένα γύρω μου . Πιέζομαι , δυσανασχετώ , προβληματίζομαι! Αποσύρομαι αδιάκριτα στη μόνωσή μου και ακριβώς επειδή αυτή δεν τελεί σε καθεστώς απομόνωσης , κατορθώνω με ιδιάζουσα εμβρίθεια να καταθέσω ότι «Θεός μας χρειάζεται….».

 Μοναχικότητα στη μοναξιά μου , συνέπεια στην ασυνέπεια , λόγος στην αλογία και πάλι μπορώ να ελπίζω , να αγωνίζομαι θυσιαστικά στη μέθεξη της αγάπης Του! Με διδάσκει η μόνωση , η ασημία και η ουτιδανότητα ! Μόνο έτσι δύναμαι να γευθώ και να ψηλαφίσω τα άλογα όσα εκείνα λέγονται και γράφονται , όσα εκείνα δεν συναπαρτίζουν λόγο προσωπικό και ανθρώπινο , λόγο αγαπητικό και θεο-λογικό!

« Μιλούσες για πράγματα που δεν τά βλεπαν κι αυτοί γελούσαν. Όμως να λάμνεις στο σκοτεινό ποταμό πάνω νερά , να πηγαίνεις στον αγνοημένο δρόμο στα τυφλά , πεισματάρης και να γυρεύεις λόγια ριζωμένα σαν το πολύροζο λιόδεντρο – άφησε κι ας γελούν».  Άφησε κι ας γελούν. Και αν αρέσκεσαι στα λόγια του ποιητή , μαθε να σιωπάς αρχοντικά στην αλογία των καιρών ακριβώς γιατί έχει και λόγο η άκριτη αδιακρισία της εφήμερης άλογης πραγματικότητας. Και δεν είναι άλλη από την έλλογη σιωπή στην αγάπη Εκείνου…