Επιτρέπεται να κυρύττουν οι λαϊκοί θεολόγοι;

2016-10-30 11:53


 

 

Οι λαϊκοί επιτρέπεται να κηρύττουν. Ασφαλώς, κρίνεται απαραίτητο να τυγχάνουν προσοντούχοι θεολόγοι, καθώς πρέπει να γνωρίζουν όσα διδάσκουν εμβριθώς και σαφέστατα, εάν δεν αποτελεί την πρώτη και πλέον βαρύνουσα προϋπόθεση, να βιώνουν όσα διδάσκουν και να συμβαδίζει, τρόπον τινά, η θεωρία μετά της πράξεως (αν και έχουμε πολλά παραδείγματα λαϊκών ιεροκηρύκων που δεν ήσαν προσοντούχοι  και, όμως, ανέπαυσαν χιλιάδες ψυχές με την ορθοπραξία τους). Παράλληλα, οι λαϊκοί θεολόγοι, καλόν είναι, να κηρύττουν "ετερόκλητοι" και ουχί αυτόκλητοι, γεγονός που, πολλές φορές, όχι βέβαια όλες, ενκρύπτει εγωϊσμό και φιλαυτία! Κυρίως όμως, το τονίζω, απαραίτητη και επιβαλλόμενη εσαεί προϋπόθεση για να κηρύξει ορθόδοξα ένας θεολόγος είτε σε ένα πνευματικό κέντρο ή κάποιον Σύλλογο είτε εντός του Ιερού Ναού, επιβαλλόμενη λέγω προϋπόθεση είναι η "ευλογία" του οικείου μητροπολίτου, στον οποίο ανήκει και περιέρχεται η δικαιοδοσία του χώρου όπου πρόκειται να ομιλήσει ο ιεροκήρυκας. Ακόμη δε, και εάν ο Μητροπολίτης, ένεκα ευτελών δικαιολογιών και αφορμών ή προσωπικών λόγων δεν παράσχει την "ευλογία" στον λαϊκό θεολόγο, τότε ο τελευταίος  πρέπει να κάμνει υπακοή και να μην κηρύξει, ακόμη και αν είναι εξόφθαλμο ότι είναι εμβόλιμη και υποκινούμενη η απόφαση του μητροπολίτου. Ακόμη και τότε δηλαδή, η υπακοή στην άρνηση του Μητροπολίτου να παράσχει την ευλογία του, θα δώσει το θαύμα και ενώ ο ιεροκήρυξ δεν θα ομιλήσει, ο Θεός, ένεκα αυτής της ταπείνωσης του ιεροκήρυκος-λαϊκού θεολόγου, θα μεταμορφώσει "πνευματικώ τω τρόπω" το χριστεπώνυμο πλήρωμα και θα "ακουστούν" όσα είναι να ακουστούν.

     Λέγω και έλεγα πάντοτε: Ο λαϊκός θεολόγος κάμνει μεγαλύτερο αγώνα πνευματικό μετά το κήρυγμα, όχι πριν. Μετά θέλει περισσή πνευματική φροντίδα για να κρατήσει στο χώμα κοντά το πρόσωπο και την ταπείνωσή του. Εάν ζει τον Νυμφίο Χριστό καθημερινά αυτό χρειάζεται. Και πάντοτε να θυμόμαστε ότι δεν είμεθα "ιατροί" και "διδάσκαλοι", αλλά συναμαρτωλοί και ίσως, εκ του αποτελέσματος της καθημερινότητας που βιώνουμε, εμείς έχουμε περισσότερη ανάγκη ιατρού παρά εκείνοι που ακούουν εμάς να κηρύττουμεν. Όσον δε αφορά το ορθόδοξο φρόνημα του κηρύγματος, καθώς , ως γνωστόν, τόσα ακούγονται από πολλούς καί ιερείς, καί λαϊκούς θεολόγους, η εμπειρία, το βίωμα, ο χρόνος, οι πολλές ώρες προσευχής, η θυσιαστική διακονία στη μέθεξη της Αγάπης Εκείνου, όλα αυτά θα μας διδάξουν ορθοπραξία και ορθοτομία συνάμα και ταυτόχρονα!


Για περισσότερες Λειτουργικές-Νομοκανονικές Απορίες βλέπε εδώ:

 

Πίσω