ΛΑΛΕΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΗΡΙΟΝ ΚΑΙ ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΑΙ ΣΟΥ ΑΚΟΥΟΥΣΙΝ:
"Η Κυρία Θεοτόκος. Θεοτόκος αληθώς και δικαίως!!
Ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός γεννήθηκε από την Κυρία Θεοτόκο "σαρκί",
με ανθρώπινη σάρκα, όχι κατά δόκηση ή μετ΄αιθερίου σώματος,
αλλά με αληθινή ως η δική μας σάρκα και σταυρώθηκε "εν σαρκί".
Αρχικά, η γέννηση αποτελεί τμήμα και μέρος της ανθρώπινης φύσης του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.
Λαμβάνει αυτήν ο Κύριος ως οικειοποίηση [βλ. αντίδοση ιδιωμάτων] και την αγιάζει,
διότι αυτή είναι άρρηκτα ενωμένη στο θεανδρικό Πρόσωπο του Λόγου και Θεού.
Αληθώς λοιπόν Θεοτόκος η Κυρία Δέσποινα του Ουρανού και της γης".
Καλή μετάνοια να έχουμε
"Η Δημιουργία του κόσμου"
Ο Θεός "εκ του μηδενός" δημιουργεί την κτίση και την καταστά ικανή να δεχθεί τον αγιασμό της Θείας Χάρης Του. Αντίθετα προς τον "Υλοζωισμό" των Αρχαίων και τον Πανσπερματκό - Πανθεισμό [Πλατωνική διαρχία κλπ.], ο Θεός διασώζει αλώβητη την αδιάσειστη στο χρόνο διδασκαλία της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, σύμφωνα με την οποία, ο κόσμος δεν υφίσταται, δεν μπορεί να υφίσταται αιωνίως, αλλά είναι προιόν και αποτέλεσμα της σοφίας , της δημιουργικής δυνάμεως και της ελευθέρας θελήσεως του Παναγίου Τριαδικού Θεού. Δεν προυπήρχε τινά ουσία ή είδος στο οποίο στηρίχθηκε ο Θεός, αλλά "εκ του μηδενός" δίδει ισχύ και μορφή σε αυτόν.[Πρβλ., Β΄ Μακ., 7,28, Ιώβ 38,4, Ψαλμ., 8,3 και 32,6]
Ο διάβολος δεν είχε νομικό δικαίωμα επί των ανθρώπων αλλά ηθικό και αυτό μετά την πτώση του ανθρώπου.
Ακόμη και αυτό το ηθικό όμως δικαίωμα, κατέλυσε δια του Τιμίου Του Σταυρού ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός.
Επί Σταυρού ο Κύριος έσχισε το χειρόγραφο της αμαρτίας [Κολ., 2,14]. Απέκτεινε την έχθρα [Εφ.,2,16] της αμαρτίας, συμφιλίωσε Ουρανό και γη, Θεό και άνθρωπο.
Ο Σταυρός διαπομπεύει τις αποκεντρίζουσες εκ του Παραδείσου διαβολικές δυνάμεις.
Εμμέσως πλην σαφώς, αναφέρομαι στη θεωρία "περί δικαιωμάτων του Σατανά" που διατυπώθηκε στην αρχαία Εκκλησία [Αγ. Γρηγόριος Νύσσης, Ωριγένης].
Σύμφωνα με αυτήν, ο διάβολος έχει δικαιώματα στις ψυχές των ανθρώπων ,
σε όσες ψυχές εν γνώση τους, τον ακολούθησαν και ασπάσθηκαν τις προτροπές του.
Ο Χριστός, έκανε μια συμφωνία μαζί του:
Να κρατήσει δέσμια ο διάβολος την ψυχή του και να απελευθερώσει τις ψυχές των ανθρώπων αντίστοιχα!!!
Παραπλανήθηκε όμως απο τον Θεό δια της Σταυροαναστάσιμης Πορείας του Θεανθρώπου και Λυτρωτού.
Στην Ορθόδοξη δογματική καθ΄ ημάς διδασκαλία δεν αποδεχόμεθα την παραπάνω θεωρία.
Δεν επικράτησε παρά μόνο ίχνη αμυδρά αυτής , ακόμη και σήμερα
, στα λειτουργικά βιβλία της Εκκλησίας μας.
[Βλ., σχ., Θεοδώρου Ανδρέου, Η περί δικαιωμάτων του Σατανά θεωρία εν τη σωτηριολογία της αρχαίας Ανατολικής Εκκλησίας, Αθήναι 1957]
"Κοινή πάντες οι άγιοι πατέρες επί της ακτίστου φασί τριάδος ουκ έστιν ευρείν όνομα της φύσεως δηλωτικόν" [Αγίου Γρηγορίου Παλαμά, Υπέρ των ιερώς ησυχαζόντων, Λόγος 3,2,10, ΓΠΣ, τ. Α΄,664].
"Τελειωτάτην ακαταληψίαν" χαρακτηρίζουν οι άγιοι Πατέρες την Αγία Τριάδα. Τα δε ονόματα που εμείς χρησιμοποιούμε προς δήλωση της θείας ουσίας είναι καταχρηστικά και άκρως συμβατικά προκειμένου να δυνηθούμε κατά χάριν να κατανοήσουμε, δια της παχυλότητος της ημετέρας διανοητικής κτιστότητος, την οντολογική ακαταληψία που μας χαρακτηρίζει ατενίζοντες την Παναγία και Αδιαίρετη Τριαδική Θεότητα. Η βασικότερη, ουσιαστικότερη, αληθέστερη, ακραιφνότερη, διαφορά στους χώρους της δογματικής Ορθοδόξου διδασκαλίας της Εκκλησίας μας είναι η οντολογική διαφορά και ο διαχωρισμός Ακτίστου και κτιστού. Αυτή τη διαφορά κομίζει ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς και γι΄ αυτήν ιδιαίτερα λαμπρύνεται . Ας έχουμε τις πρεσβείες του ικετευτικώς.
Άς κάνουμε χώρο στην αγάπη
Ο Νυμφών σήμερα είναι η αγία μας Εκκλησία που προεικονίζει την Ουράνια Πατρίδα μας, τη Βασιλεία των Ουρανών.
"Μη Μείνωμεν έξω του Νυμφώνος Χριστέ" σημαίνει συχνός και τακτικός εκκλησιασμός.
Το ξαναγράφω: ΣΥΧΝΟΣ ΚΑΙ ΤΑΚΤΙΚΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΜΟΣ,
διότι μάθαμε στα κηρύγματα και μείναμε αλιβάνιστοι και αθύμιατοι.
Τώρα, πως πρέπει να στεκόμαστε εντός των ιερών ναών
και ειδικότερα κατά τη διάρκεια των ιερών ακολουθιών και δη της θείας Ευχαριστίας,
Σπουδαστήριο είναι εδώ, υπάρχουν τόσοι και τόσοι αρμοδιότεροι και φιλακόλουθοι να μας αναλύσουν.
Σας ασπάζομαι εν Χριστώ
"Γνωστικισμός": Ο Γνωστικισμός αντέταξε στην ιερή πίστη της Εκκλησίας μας την λυτρωτική διαδικασία της γνώσεως ως υπέρβαση της απλότητας του περιεχομένου της χριστιανικής πίστης για την ερμηνεία της σχέσεως Θεού, ανθρώπου, κόσμου.
Ο Γνωστικισμός αποτελούσε μια ευρύτερη σύνθεση ελληνικών, βαβυλωνιακών, αιγυπτιακών, ιρανικών, ιουδαικών και χριστιανικών στοιχείων. Πρόδρομοι αυτού και συναφών συστημάτων εμφανίσθηκαν προ του 70 μ.Χ. Ο Απόστολος Παύλος στρέφεται ενάντια σ΄ αυτές τις δοξασίες [Προς Κολασσαείς, Α΄ Τιμόθεον...].
Σίμων ο Μάγος: Θεωρήθηκε πατέρας του Γνωστικισμού. Σύμφωνα με τη διδασκαλία του, ο Θεός εκδηλώνεται σε συζυγίες: Νους - Επίνοια - Φωνή -Όνομα - Λογισμός - Ενθύμησις. Ο πατέρας της Επίνοιας εγκαταλείπει την κόρη του, γεγονός που αποτελεί την αιτία γενέσεως των αγγέλων, στη χορεία των οποίων ανήκε και ο Δημιουργός Θεός της Παλαιάς Διαθήκης. Η Επίνοια εγκλείσθηκε σε ένα ανθρώπινο σώμα και μάλιστα σε ένα σώμα μιας αμαρτωλής γυναίκας με το όνομα "Ελένη". Αυτη την Ελένη συνάντησε ο "λυτρωτής" των ανθρώπων Σίμων, ο οποίος κατήλθε απο τον ανώτερο κόσμο, πήρε ανθρώπινο σχήμα και υπέφερε φαινομενικά για να λυτρώσει τους ανθρώπους !!!
Χαρακτηριστικά της διδασκαλίας του Σίμωνα ήταν η αλληγορική ερμηνεία των Γραφών, ο σαφής αντιιουδαισμός, ο δοκητισμός και ο αντινομισμός.
Πόσοι απο εμάς, αν και σταυρωτές αισθανόμεθα σταυρωμένοι
και μάλιστα κρυφοκαμαρώνουμε ότι δήθεν σηκώνουμε
και ομοιάζουμε στο πάθος με τον Κύριο μας , ότι δήθεν πάσχουμε ακούσια και ετεροθέλητα!!!