Άφυκτος λόγος η αγάπη σου, επαίσχυντος , ουχί αναίσχυντος,
ωσάν απονία εις την αψίκορον ευαγρεσίαν της ψυχής μου.
Εταιρίζω το φεγγάρι και πλησίον σου κατέρχομαι!
Εταιρίζω τον άτρεστο φόβο της φυγής και σιμά σου κατακλύζω!
Το θέριστον αποποιούμαι και διάστροφε κόσμε εξοίχομαί σου
και διώμοτος ορκίζομαί σε: Αγαπώ αυτήν, απονοσφίζω και κατέρχομαι,
εταιρίζω το φεγγάρι και αγαπώ αυτήν...