Και νά ΄μαι πάλι εδώ! Πήρε το βράδυ να γέρνει και να με αποσέρνει μαζί του, πίσω αφήνω στο χθες μία κοπιαστική και κατάφορη ημέρα! Έπιασα τα μολύβια μου, ανασκουμπώθηκα και βάλθηκα να χαιρετίσω την πλάση μέσα απο τα χαρτιά μου! Μα, σαν περνούν οι ώρες, αγαπώ θα πω, δε φοβούμαι εδώ να ψιθυρίσω! Ξέρουν τα χαρτιά να κρατούν μυστικά, αιώνες τώρα! Μυστική και ευάλωτη η θέση του "αγαπάν"! Μυστική γιατί χαρτιά θες, δεν μπορούν δυνατά στον κόσμο να φωνάξουν! Ευάλωτη, γιατί πάντοτε ντρεπόμουν που ήξερα πως βλέπεις, που ήξερα πως διαβάζεις τα μυστικά μου...!
Καληνύχτα πλάση μου, ξέρεις να με αποκεντρίζεις! Και σαν θες και πάρω τα μολύβια μου να γράψω...! Ευάλωτος φαντάζω, όλοι μαθές να δουν τα μυστικά μου...
Καληνύχτα πλάση μου, ξέρεις να με αποκεντρίζεις! Και σαν θες και πάρω τα μολύβια μου να γράψω...! Ευάλωτος φαντάζω, όλοι μαθές να δουν τα μυστικά μου...
Δημητρίου Π. Λυκούδη