Κράτησα ένα στίχο απο τον άγγλο ποιητή που έγραψε:
"Και στα όνειρά μου ακόμα με απαρνήθηκες".
Να δείξεις πίστη άνθρωπε στον άνθρωπο! Δύσκολο εγχείρημα, φαντάζει ακατόρθωτο. Και μη βιαστείς Σπουδαστήριο να προτάξεις τη γνώση και σοφία σου. Δεν κατάλαβες πια οτι δεν αρκεί μόνο η σοφία του κόσμου αλλά δέον να κυριαρχεί ο κόσμος επί της σοφίας;
Πέρασε η ώρα Σπουδαστήριο με αυτά και αυτά και σε λίγες ώρες θα προσέλθουν οι σπουδασταί σου για μάθηση και μυσταγωγία. Και να μην είσαι απόλυτος! Κάποιες φορές, λίγες ή πολλές, προηγείται ο κόσμος της σοφίας και ο άνθρωπος του σαββάτου. Και με αυτές τις σκέψεις, πιστό μου Σπουδαστήριο σε αφήνω και σου αφιερώνω στίχους καρδιακούς, ουχί εκ της δικής σου σοφίας , αλλά εκ της σοφίας του κόσμου τούτου:
"Κι έπειτα είμαι μόνος.
Απομένει η γλυκιά συντροφιά των φωτεινών, γεμάτων αφέλεια ψεμάτων".
Καληνύχτα Σπουδαστήριο ψυχών, καληνύχτα άνθρωπε με τα φωτεινά σου ψέματα...
Δημητρίου Π. Λυκούδη