Μεσούσης της βροχερής νυκτός, κανόνισα όλες τις υποχρεώσεις μου, κόπος τεράστιος, να τα προλάβω όλα, να μισοπρολάβω όσα έρχονται, να διορθώσω όσα με ξεπέρασαν και με παρασέρνουν πίσω και με προσπερνούν! Τεράστιος κόπος μα ανείπωτη η χαρά και ανακούφιση της επιτυχούς έκβασης των κοπετών σου. Και αισθάνεσαι "ευτυχισμένος", φαντάζεις περιχαρής και πρόσχαρος, έτοιμος ν΄απολαμβάνεις το θέρισμα των κοπιαστικών και πολιών ωρών, όλα τα ξενύχτια εκείνα αδύνατον να συγκρατήσω, ένα μαζί χάνονται στο βρόχινο νερό! Βρόχινο νερό και άστεγοι! Οι άστεγοι και ο κόσμος μου, οι άστεγοι και εγώ! Και αν υπάρχει και ένας άστεγος σιμά μου, λάθεψες Θεέ μου, δε βρέχεις και για εμέ τον κόσμο σου! Και αν υπάρχει και ένας άστεγος σιμά μου, άδικα οι ώρες που ξενύχτησα, δεν έμαθα να προσμερτώ τις ώρες τις αναρίθμητες, του κόσμου το αντίλυτρον σαν έψαχνα να φτιάξω...! Και όσο υπάρχουν άστεγοι, δεν μου πρέπει ευτυχία, δεν αξίζω να γευθώ το θερισμό των κόπων μου, δεν έμαθα στον κόσμο μου να ζω...!
Μεσούσης της βροχερής νυκτός, ισοκρατούσης της ισχνής και απαληφόρου βρόχινης σταλοροής, υπόσχεση βαστώ και λέγω: Ναι, θα βάλω πείσμα, θα κάνω καλύτερο τον κόσμο μου...! Δεν μου πρέπει ευτυχία όσο άστεγοι σιμά μου στέκουν!
Δημητρίου Π. Λυκούδη
Μεσούσης της βροχερής νυκτός, ισοκρατούσης της ισχνής και απαληφόρου βρόχινης σταλοροής, υπόσχεση βαστώ και λέγω: Ναι, θα βάλω πείσμα, θα κάνω καλύτερο τον κόσμο μου...! Δεν μου πρέπει ευτυχία όσο άστεγοι σιμά μου στέκουν!
Δημητρίου Π. Λυκούδη