Μακρόθυμο και ανεξίκακο, Σπουδαστήριο της καρδιάς μου,
Απόψε θυμήθηκα τα πρότερα χρόνια. 1995, Νότια Εύβοια, εκεί τότε πήγαινα σχολείο. Περπατούσαμε 5 χιλιόμετρα για να εκκλησιαστούμε! Το θεωρούσαμε ευλογία να φθάσουμε μουσκεμένοι στον ιερό ναό! Το κάναμε πολλάκις. Σήμερα, αναπολώ τα χρόνια τα πρότερα, τα χρόνια που μας έκαμναν να "ζούμε" και να βιώνουμε Χριστόν στην ιερότητα της Θείας Ευχαριστίας. Σήμερα, οι ιεροί ναοί τόσο σιμά στον άνθρωπο και ο άνθρωπος τόσο από-μουσκεμένος πιά και τόσο μακριά τους... Σπουδασήριο μακρόθυμο... Να γεύεσαι τον εκκλησιασμό ως τρόπο και αιτία υπάρξεως και ζωής! Να εκκλησιάζεσαι Σπουδαστήριο τακτικότατα και μακρόθυμα, Σπουδαστήριο να παραμείνεις, Σπουδαστήριο μακρόθυμο, λειτουργικό, όπως σε αγάπησα...
Τόσα βιβλία, τόση γνώση, μα πως να λειτουργήσει αποφατικά η γνώση στην αμάθεια!
Σκέπτομαι πως σημασία έχει να μπορείς να αντιληφθείς την ανάγκη του συνανθρώπου σου γύρω σου.
Μα εάν δεν το έχει ανάγκη να σου δείξει την ανάγκη του;
Ανάγκη να μάθω, ανάγκη να ακούσω, ανάγκη να διδαχθώ πρωτίστως μπροστά στον καθρέφτη μου.Ανάγκη να πιστέψω πως μπορώ και χωρίς τους άλλους να ταλαιπωρώ την αδιατρεψία του νου μου και να καταλήγω σε λογικοφάνιες και ευαίσθητες ωραιοποιήσεις των πάντων.
Ε λοιπόν, έτσι αντιλαμβάνομαι τη θεολογία. Ως ανάγκη του νου μου να ακούσει, ως ανάγκη να διδαχθεί.
Έκαστος αντιλαμβάνεται, βιώνει, έτερος σχετικοποιεί, υμπεριλαμβάνει.
Και εδώ, μπροστά στην ανάγκη να μείνεις μόνος με τον εαυτό σου
και να ακούσεις - τι κρίμα!! - αντιλαμβάνεσαι και συνειδητοποιείς πως είτε εΤΕΛΟΙώθησαν οι καθρέφτες είτε εμωράνθησαν οι συζητητές...
Πνευματικός φάρος και "οδοδείχτης" της ψυχής μας,
πέρα από τον ιερέα πνευματικό, αποτελεί η φωνή της συνειδήσεως.
Σου υπενθυμίζει όσα πρέπει, όλα εκείνα που χρειάζονται για να μπορείς να θυμάσαι.
Σπουδαστἠριο ψυχών σε καμαρώνω.
Απόλυτη ησυχία, μα τόσο διδάσκεις την άκριτη καρδιά μου απόψε.
Σπουδαστήριο ψυχών, χαίρε και ευφραίνου για την ποιότητα των σπουδαστών σου. Και τι άλλο να σας αφιερώσω απόψε, στίχους εναρμονισμένους με την καρδιακή σας αρχοντιά!!!
"Να φεύγεις και να έρχεσαι, εδώ η μνήμη σου άσβεστη και
ενδελεχής, εδώ η παρουσία σου απουσία λήθης και μέριμνας!!
Διότι, ως μου φαίνεται, με την παρουσία της απουσίας σου υπάρχω, με την ενδεή σου φρόνηση μου φαίνεται πως ζω".
Σπουδαστήριο ψυχών!
Γνώση άνευ αγάπης καθίσταται πανουργία και μιαρότητα.
Μιαρός και παμμίαρος όστις γνωρίζει μη αγαπητικά αλλά εκκεντρικά και μονόπλευρα.
Σπουδαστήριο ψυχών, τέτοια γνώση μοιράσου με τους σπουδαστές σου,
"γνώση άγνωστον γνώναι" για να μπορούμε να φωνάζουμε με χαρά και παρρησία "Χριστός Ανέστη".
Ένα βραδινό κομποσχοίνι αξίζει όσα πέντε της ημέρας, λέγουν χαριτωμένα οι Αγιορείτες Πατέρες για να τονίσουν την αξία της προσευχής και δη της νυχτερινής. Ωσαύτως και η μελέτη. Το βράδυ φαίνεται καλύτερα ο κόσμος. Εκεί ανάμεσα στα βιβλία μου, πάντα μου άρεσε ν΄ ανοίγω πολλά ταυτόχρονα βιβλία, να χάνομαι μέσα τους, τι, να περιμένει η γνώση; Το βράδυ η ανασεμιά του κόσμου παύει να γροικάται, σωπαίνει, ανασκουμπώνεται, αναζητά άλλους θαλαμούς να ξαποστάσει, άλλα χέρια, άλλα πρόσ...ωπα να ντύσει, να ντυθεί. Η γνώση περιμένει, και όσο περιμένεις τη γνώση τόσο σε αναζητά, να ντύσει ορέγεται πρόσωπα βραδινά, με ανασεμιά κοσμική και απόκοσμη, και όσο πιό κοσμική τόσο πιό απόκοσμη, και όσο ανοίγω βιβλία εμπρός μου τόσο η ανασεμιά μου χάνεται, να ντύσει ψάχνει, να ντυθεί τη γύμνια του απατεώνος κόσμου και καύχημα να έχει πως ξέρει, πως έμαθε να διαβάζει τους ανθρώπους...Σπουδαστήριο ήσυχο και άγρυπνο για άλλον κόσμο!!!
Ώρα περασμένη Σπουδαστήριο.
Απόλυτη εξωτερική τάξη και συνάμα, αφορμή για εσωτερική αταξία, "τρικυμία εν κρανίω" ως έλεγε ο Ουγκό.
Όταν ήμουν μικρός φοβόμουν τους πεθαμένους!!
Εκεί στην επαρχία που μεγάλωσα, στην Εύβοια, πήγαινα στο κοιμητήριο του χωριού, ώρες πολλές, αμέτρητες ώρες!!
Προσπαθούσα να σπουδάσω το μυστήριο του θανάτου. Διάβαζα τα βιβλία, αλλά άλλη η χάρη του νωπού χώματος Σπουδαστήριο.
"Εις χουν απελεύσεται". Μικρός φοβόμουν τους πεθαμένους και τώρα που μεγάλωσα φοβάμαι τους ζωντανούς.
Και αναρωτιέμαι!! Μήπως το αντίδοτο ευρίσκεται στη βιβλιοφόρα μόνωση και περισυλλογή;
Άφησα τα βιβλία μικρός και έσπευσα εις το κοιμητήριον του κόσμου για να σπουδάσω τους πεθαμένους.
Αφήνω το κοιμητήριο του κόσμου "εν τω κόσμω" σήμερα και επιστρέφω στα βιβλία, μήπως και επιτύχω να σπουδάσω τους ζωντανούς.
Αρχή σπουδής, αρχή μετανοίας Σπουδαστήριο...