Μακρόθυμο και ανεξίκακο, Σπουδαστήριο της καρδιάς μου,
Απόψε θυμήθηκα τα πρότερα χρόνια. 1995, Νότια Εύβοια, εκεί τότε πήγαινα σχολείο. Περπατούσαμε 5 χιλιόμετρα για να εκκλησιαστούμε! Το θεωρούσαμε ευλογία να φθάσουμε μουσκεμένοι στον ιερό ναό! Το κάναμε πολλάκις. Σήμερα, αναπολώ τα χρόνια τα πρότερα, τα χρόνια που μας έκαμναν να "ζούμε" και να βιώνουμε Χριστόν στην ιερότητα της Θείας Ευχαριστίας. Σήμερα, οι ιεροί ναοί τόσο σιμά στον άνθρωπο και ο άνθρωπος τόσο από-μουσκεμένος πιά και τόσο μακριά τους...
Mακρόθυμο Σπουδασήριο... Να γεύεσαι τον εκκλησιασμό ως τρόπο και αιτία υπάρξεως και ζωής! Να εκκλησιάζεσαι Σπουδαστήριο τακτικότατα και μακρόθυμα, Σπουδαστήριο να παραμείνεις, Σπουδαστήριο μακρόθυμο, λειτουργικό, όπως σε αγάπησα...
Δημητρίου Π. Λυκούδη
Τι θυμήθηκα! 2000-2001, οπλίτης στρατεύσιμος στην όμορφη Σκύρο. Κυριακή μεσημέρι στη σκοπιά, τέλος Αυγούστου, διαβάζω το μυθιστόρημα των "τεσσάρων", εκδ. Εστίας. Έκανα όνειρα για το μέλλον μου τότε.....και κάνω ακόμη! Να, αυτό με δίδαξαν τα βιβλία! Με ενέπνευσαν το σεβασμό, μου εμφύσησαν το φόβο μήπως και πάψω να ονειρεύομαι...
Δημητρίου Π. Λυκούδη
Αστυπάλαια, Αστροπαλιά της καρδιάς μου αλησμόνητη! Ως έχω τονίσει και στο παρελθόν πέρασα εκεί τέσσερα συναπτά έτη, προνήπιο, νήπιο, Α΄ και Β΄ Δημοτικού. Ίσως τα σημαντικότερα χρόνια για τη διαμόρφωση της απρόσωπης-προσωπικότητάς μου. Στην πρώτη φώτο, πόσο με συγκινεί!! Στο βάθος διασώζεται η παιδική χαρά! Λίγο πιό πάνω, 30 μέτρα το σπίτι μου. Ναι, έζησα και εκεί κάποτε! Αυτή η παιδική χαρά! Όλος ο κόσμος μου τότε μύριζε αλμύρα και γαζία από τη γειτονιά. Στην κάτω φώτο το δημοτικό μου σχολείο. Εκεί ήταν κόσμος μου και έως σήμερα αρνούμαι να αποδράσω. Διατηρώ αλώβητα όσα ενθυμούμαι από τότε. Όχι, δεν αφήνω τη σοβαροφάνεια να με καλύψει, θα παραμείνει ταξιδιώτης και ταξιδευτής των θυμησών και αναμνήσεών μου.
Χαίρε Αστροπαλιά ενδοξοτάτη, καύχημα των Δωδεκανήσων...
Δημητρίου Π. Λυκούδη
Στο μοτόρι [καραβάκι-πλοιάριο] για το Άγιον Όρος. Μάρτιος 1995, η πρώτη μας επίσκεψη, η πρώτη αίσθηση, να ψηλαφίσω ζητούσα τον Άφθαστον, όλα όσα εκείνα διάβαζα και άκουγα για τον Άθωνα. Μας δίδαξαν οι Πατέρες, οι ιλαροί γέροντες μας δίδαξαν... πολλάκις σιωπώντας. Άνθρωποι κάθε λογής, κάθε ηλικίας και εθνικότητας. Αγάπησαν τον Θεό, αγάπησαν τον κόσμο [ως κόσμημα], αγάπησαν τον άνθρωπο, αγάπησαν την ησυχία και τη μόνωση κατά Θεόν. Από τότε μάθαμε να τρέφουμε ιδιαίτερο σεβασμό στον Άθωνα και δη σε όλο τον μοναχισμό τον ορθόδοξο. Πλην όμως, ευλογημένε Άθωνα, αγιασμένε περίβολε Παραδείσου, θείον εγκαλλώπισμα ουρανίων και εφεστίων κρουνών! Πάντα είχες και έχεις την πρώτη θέση στην καρδιά μου! Άθωνα αγιασμένε, Άθωνα περιφρούρητε, ξενύχτισα σιμά σου και από τότε δεν ξεχνώ...
Δημητρίου Π. Λυκούδη
Φολέγανδρος!!! Ερωτική, μελαγχολική, μοναχική! Καλοκαίρι 2007. Μία εβδομάδα μετρούσα στα καλντερίμια της ανάσες και αντοχές που επρόκειτο να βαστάξουν μιά ζωή! Πέρασε όμως ο καιρός, φύσηξε πουνέντης και παρέμεινε ανάμνηση πικρόχολη! Μα πως,... πως αλήθεια να σταθείς παθητός και απαθής μπροστά της! Και κάθε φορά που ακούω για Φολέγανδρο - από τότε και έως σήμερα - πουνέντης είναι αυτός, ξέρω πια πως δεν εκράτησα, δε μπόρεσα τα βήματα στα καλντερίμια της να στρώσω...
Δημητρίου Π. Λυκούδη
Κάψαλα Ευβοίας, ορεινό χωριό 300 κατοίκων, Νότια Εύβοια. Ήταν Φθινόπωρο του 1995. Όλο το χωριό αναστατωμένο!! Το απόγευμα, στο πνευματικό κέντρο του χωριού θα ερχόταν ένας "σπουδαγμένος" θεολόγος από την Αθήνα να μας μιλήσει αντιαιρετικά γι...α τη λαίλαπα του Χιλιασμού. Λυκειόπαις εγώ τότε, όλοι να τρέξουμε, από το πρωί σκεπτόμαστε πότε να απογευματίσει, να δούμε από κοντά τον σπουδαγμένο καθηγητή, τον θεολόγο, τον ιεροκήρυκα. Τέτοια πίστη και σεβασμό τρέφαμε στους θεολόγους από μικροί και δεν χάσαμε, διδαχθήκαμε και θυμόμαστε χαριστικά! Επρόκειτο για τον γνωστό θεολόγο - φιλόλογο Νικόλαο Σωτηρόπουλο, τον πολιό ιεροκήρυκα, τον αδάμαστο υπηρέτη του Ευαγγελίου. Δε συμφωνούμε με όλα όσα λέγει αλλά σεβόμαστε το πρόσωπο, αποδεχόμαστε τη γνώση οφειλετικά. Υπήρξε δάσκαλος και παραμένει αποδίδοντας τιμή σε όλους μας. Μάθαμε κοντά στους θεολόγους και τους βάζουμε ευγνωμόνως και προσευχητικά στο κομποσχοίνι μας.
Δημητρίου Π. Λυκούδη
Ιερά Μονή του Φιλοθέου, Άθωνας, Νοέμβριος του 1997. Γνώρισα τον γέροντα Εφραίμ, τον "μικρό", σήμερα Δικαίο [τότε ηγούμενο στη Φιλοθέου] στην Ι. Σκήτη του Αγίου Ανδρέου στον Άθωνα. Είδα από κοντά όσα διάβαζα στα νηπτικά και συναξαριστικά γρά...μματα. Αγάπησα το φιλομόναχο ύφος, το αγαπούσα χρόνια, χρόνια μοναχός-αμόναχος αναζητούσα τα πάντα και τους πάντες πάντοτε. Τι χρωστώ στον γέροντα μου από τότε; Με δίδαξε να μην πάψω να ονειρεύομαι, με ενέπνευσε διαρκώς ν΄ αναζητώ...
Δημητρίου Π. Λυκούδη
Απρίλιος 1985. Στο πλοίο "Νηρεύς" της γραμμής Πειραιάς - Αστυπάλαια - Πειραιάς. Επιστρέφω Πειραιά με την οικογένειά μου , Μεγάλη Πέμπτη ήταν, για την εορτή του Πάσχα. Ένεκα σφοδρής θαλασσοταραχής αναγκαστήκαμε να αφήσουμε το ταξίδι μας, κατ...εβήκαμε στην Αμοργό, ξημερώματα ήταν, σκοτάδι παντού, τρικυμία, 8 μποφόρ άνεμος, όλα άτακτα γύρω μας, αιφνίδια , ξαφνικά. Κάναμε εκεί Πάσχα, μείναμε μία εβδομάδα και μετά ήρθαμε Πειραιά. Ίσως το πιό όμορφο Πάσχα της ζωής μου. Οι δε εικόνες και αναμνήσεις από το νησί παραμένουν λιβάνι εύοσμο, θυμίαμα που ισοκρατεί την ομορφιά με την αρχοντική και φιλόξενη στάση των κατοίκων. Αγαπώ Αμοργό...
Δημητρίου Π. Λυκούδη
Στύρα Ευβοίας, νότια , μισή ώρα από την Κάρυστο. Εδώ τελείωσα το γυμνάσιο και τις δύο πρώτες τάξες του Λυκείου. Για την Γ΄ Λυκείου πηγαίναμε στην Κάρυστο με το ΚΤΕΛ, 45 λεπτά δρόμος!! Σε αυτό τον ιερό ναό πρωτοανέβηκα στο αναλόγιο, κάθε εσπερινό, κάθε όρθρο. Έτσι μάθαμε, έτσι μας έμαθε ο Θεός! Αχ αυτή η πλατεία! Φέρει τόσες αναμνήσεις των παιδικών και εφηβικών μου χρόνων...
Δημητρίου Π. Λυκούδη
Κάρπαθος!!! Χρειάσθηκε να την επισκεφθώ το περασμένο καλοκαίρι, μάλιστα δύο φορές. Απροσποίητη, νωχελική μα δραστήρια, ενεργή στην αμέριστη και άνευ όρων φιλοξενία της. Κάρπαθος και θάλασσα, Αιγαίο και Ελλάδα στην καρδιά μου...
Δημητρίου Π. Λυκούδη