Μικρός καταγινόμουν με τη φυσαρμόνικα! Μόνος έμαθα, αλλά έπαιζα καλά, ταξιδιάρικα! Ο ήχος της πάντοτε μέ συνέπαιρνε! Μ΄ έκανε ένα με το φεγγαρόφωτο, μία ροπή, μιά καταλλαγή μαζί του! Απόψε την κρατώ σφιχτά, φοβούμαι ν΄ακουστούν και πάλι οι παλαιές εκείνες θύμησες, οι παλαιές αγάπες και ανδρωθούν και μέ πνίξουν! Ωσάν να σώπασε η φυσαρμόνικά μου! Μα για νέες αγάπες και παντοτεινές, με θέα και υπό την φεγγαρένια θαλπωρή ετούτου του θεάματος, την μελίρρυτη φυσαρμόνικά μου καθώς κρατώ...! Θυμάμαι, δεν έπαψα τραγούδια για αγάπες να σκαρώνω...!
Μικρός καταγινόμουν με τη φυσαρμόνικα...!
