Πίστευα μικρός ότι η νύχτα κρυφακούει τα ακούσματα των ανθρώπων! Γεύεται, νοεί κατά πάντων, οσφραίνεται, δια-νυκτερεύει σιμά στις ανθρώπινες αισθήσεις! Μα όσο περνά ο καιρός η νύχτα γιγαντώνεται, ξέρει δα κρύφια τα αισθήματα να ζώνει! Και μιά κινείς και εμπρός βαδίζεις , νύχτα μαθές ωσάν την αποψινή! Σσσσσσσσ! Νύχτα μαθές, έμαθε πιά, ξέρει τα μύχια των ανθρώπων να διαβάζει...!
Δημητρίου Π. Λυκούδη