Το βλέμμα σου κάθε που κοιτώ, το βλέμμα σου κάθετι τού κλέβω! Είναι η αναδυόμενη αύρα του βυθού ωσάν δροσιά αναψυχής, ένα με τα μάτια σου, ένα μ΄ εσένα γίνεται, ουράνια καμώνεται πως έχει την καταγωγή, Ουράνια μαθές και στ΄ όνομα ακούει! Μα δες φως! Ωσάν τα μάτια σου, Θεέ μου, φως δες που έδωσες στον κόσμο, τα μάτια της κάθε που χαζεύω...! Γιατί κάθε που συνταιριάζουνε καρδιές, ναι, αλήθεια είναι θαρρώ, τα βλέμματα χαλάσματα δεν κάμνουν! Μονάχα αρέσκονται να ερωτοτροπούν νωχελικά, αρέσκονται στη ναύλα του ονείρου! Πού; Ωσάν ακολουθούν στράτα ουράνια, Ουράνια σαν τύχει τ΄όνομά σου, Ουράνια σαν τύχει να ομοιάζεις..!
Δημητρίου Π. Λυκούδη